Alimenty

Jesteś rodzicem i cały trud wychowania dziecka spoczywa na Tobie? Zarówno ten polegający na osobistych staraniach o dobro dziecka, jak i trud finansowy?

Drugi z rodziców nie interesuje się dzieckiem i nie łoży na jego utrzymanie?

Możesz wystąpić w imieniu dziecka z powództwem o zapłatę alimentów przeciwko drugiemu rodzicowi. I to niezależnie od tego, czy mieszkacie razem (jako małżonkowie, partnerzy), czy też oddzielnie.

Określając wysokość kwoty, o którą wystąpisz w imieniu dziecka do sądu należy w pierwszej kolejności uwzględnić usprawiedliwione potrzeby dziecka i ich koszt. W tym celu najlepiej po prostu sporządzić listę potrzeb dziecka. Wśród nich warto wymienić:

• żywność,
• ubrania,
• obuwie,
• kosmetyki,
• wydatki w szkole/przedszkolu,
• koszt zakupu leków, jeśli dziecko choruje,
• zabawki,
• wydatki na zainteresowania dziecka, hobby,
• korepetycje,
• itd.

Jeśli któryś z wydatków jest sezonowy dzielimy jego koszt na 12 miesięcy. W ten sposób postępując z każdym z wydatków powstanie nam średni miesięczny koszt utrzymania dziecka.

W zależności od tego, w jakim zakresie rodzic, przeciwko któremu występujesz do sądu przyczynia się do zaspokajania potrzeb dziecka, spędza z nim czas, interesuje się nim możesz wnosić o zasądzenie tytułem alimentów kwoty odpowiadającej 50% wydatków lub więcej. Jeśli drugi z rodziców nie uczestniczy w życiu dziecka, wówczas może to być więcej procent.

Jednakże obok potrzeb dziecka drugim ważnym elementem, który sąd będzie uwzględniał przy określaniu wysokości należnych alimentów są możliwości majątkowe i zarobkowe rodzica, który alimenty będzie płacił.  

Możliwości majątkowe i zarobkowe to nie to samo co pensja/wynagrodzenie uzyskiwane przez rodzica!

Sąd uwzględnia wykształcenie i stan zdrowia zobowiązanego do alimentów, czyli tego który ma je płacić. Jeśli zatem rodzić ma wykształcenie wyższe i ma możliwość osiągania wysokich dochodów, bądź też posiada uprawnienia do wykonywania usług „dobrze płatnych”, lecz nie wykorzystuje posiadanych możliwości i utrzymuje się z pracy na etacie uzyskując minimalne wynagrodzenie – sąd nie uwzględni tego wynagrodzenia ustalając możliwości majątkowe i zarobkowe rodzica. Sąd określi możliwe wynagrodzenie, które przy posiadanych kompetencjach rodzic może uzyskać na rynku pracy.

Elementem, który sąd uwzględnia zasądzając alimenty jest również dotychczasowy poziom życia rodziny. Jeśli rodzice mieszkali razem i się rozstali – sąd ocenia, czy potrzeby dziecka byłyby zaspokojone w takim wymiarze jak to zostało wskazane w pozwie o alimenty, gdyby rodzice nadal mieszkali wspólnie, czy rodziców na to stać. Inaczej mówiąc, czy pozew nie zawiera wygórowanych roszczeń o zaspokajanie potrzeb dziecka. Chociażby po to, aby część tych środków otrzymał drugi z rodziców.

Jeśli już określimy wysokość alimentów powstaje pytanie:

Do jakiego momentu rodzice są zobowiązani łożyć na utrzymanie dzieci?

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi. W zdecydowanej większości przypadków do momentu, gdy dziecko nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. A najczęściej do momentu ukończenia szkoły lub studiów. Jeśli dziecko, najczęściej już osoba dorosła zakończy edukację, jest zdrowa i ma możliwość podjęcia pracy – obowiązek alimentacyjny wygasa.

Jeśli dziecko jest chore i nie ma możliwości podjęcia pracy, a rodzic ma możliwości finansowe, aby wspierać dziecko – obowiązek alimentacyjny może trwać dłużej. Obowiązuje to nawet w przypadku ukończenia edukacji.

Gdzie zatem wystąpić o alimenty?

Do sądu rejonowego właściwego według miejsca zamieszkania dziecka.

Do pozwu należy dołączyć oryginał aktu urodzenia dziecka oraz dowody potwierdzające ponoszenie określonych wydatków na utrzymanie dziecka, np. paragony, faktury.

Dziecko jest zwolnione w przypadku wytoczenia powództwa o alimenty od obowiązku uiszczenia opłaty sądowej.

---

Przeczytaj także: Alimenty cz. II Świadczenie z funduszu alimentacyjnego

Radca Prawny Renata Moziakowska